Γιώργος Μοσχίδης
“Του Έρωντα και του Αχέρωντα”
Ὁ ἔρωντας εἶναι γιά τήν κρητική λαλιά ὁ δίκταμος, τό βοτάνι τῆς θεραπείας καὶ τὸ διεγερτικό,
ποὺ τὸ ἐγκολπώνεται πάντοτε ἡ Θεὰ Ἀφροδίτη μὲ τὰ ἐρωτόπλαστα κρινοδάχτυλά της.
Πλάνταξε ὅμως πάντοτε ἡ κρητική ἀνάσα μὲ τὸν ἔρωντα: Τὸν ἔρωντα αὐτόν,
ποὺ μαζί μὲ τὸν ἔρωντα – δίχταμο γεννᾶ τὸν ἔρωτα – βοτάνι
ὅπου ζευγαρώνει ὁ ταῦρος – άνδρας μὲ τὴν αἶγα – γυναίκα.
Ἡ Κρῆσσα λαγνουργός ὀχεία, ὁ ἔρωντας:
«Διάβασε μέσ’ τὰ μάθια μου, καὶ δὲς μὲς τὴν ψυχή μου,
τὸν μυστικό μου ἔρωντα, τὸν πόνο μου μικρή μου.»
Ἔρωντας. Ἀκόμη καὶ ὁ δίκταμος ἐρωτοχτυπήθηκε ἐκεῖ στὰ ἀπόκρημνα τοῦ ἔρωντα:
«Εἶδα σε πάλι σήμερο ἐρωντικὸ πουλί μου, μὲ ἄλλον ἐκουβέδιαζες καὶ πόνεσ’ ἡ ψυχή μου.»
Τοῦ Ἀχέροντα τὸ παγωμένο κρυστάλλινο εἶναι τὸ νερὸ ποὺ δὲν τρέχει.
Ὑδωρ μὴ ζῶν, μῆ ἀλλόμενον.
Τοῦ Ἀχέροντα ἡ νερένια ψύξη παγώνει τὸν Ἔρωντα, καὶ ὁ δίκταμος σβήνει.
Μένει ὅμως ἡ Φίλερως συνήχηση, τὸ εὔηχο τοῦ Ἀχέροντα, τόσο ὀμορφιὰ τῆς μουσικῆς του.
Ἄκουσέ το: «Ἀχέροντα – Ἀχέροντα.»
Τόσο καὶ ἡ καλλιφωνία τοῦ ἔρωντα. Ἄκουσέ το: «Ἔρωντα – Ἔρωντα.»
Ναί. Ἡ μία καὶ ἀδιαίρετη φύση, τὸ βοτάνι τῆς ζωῆς καὶ τὸ ποτάμι τοῦ χάροντα,
συνενώνονται, συμφύρονται, συλλειτουργοῦν, συμπροσκυνοῦν μὲ τὴν κοινή τους εὐφωνία,
τὴν σωματοψυχή τῶν ἀνθρώπων, ποὺ συνταιριάζει ἐς ἀεὶ τὸν Ἔρωντα και τον Ἄχέροντα.
Ἴνα ὦσιν ἕν, μαζί.
Τὸν ἐκείνων θάνατον ζῶντες, δικτάμου ἀφροδισία ἀλκή τοῦ Ἀχέροντα και του Ἔρωντα.
Κ. Γ. Ζουράρις
Με το παραπάνω εξαίσιο κείμενο ο Κώστας Ζουράρις προλογίζει το εν λόγω έργο.
«Του έρωντα και του Αχέροντα»
Ο Γιώργος Μοσχίδης διαβάζει Ανδρέα Εμπειρίκο (Σαμουήλ Χάρδιγκ), Ηλία Πετρόπουλο (Σώμα), Χρήστο Γιανναρά (Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων-Αποσπάσματα), Μανώλη Αναγνωστάκη (Σκυφτοί περάσανε) και Γιώργο Μοσχίδη (Η ιστορία του Θωμά) με πρωτότυπα μουσικά ιντερμέδια του Βαγγέλη Μπόντα.
Εικαστικό εξωφύλλου:Παύλος Μοσχίδης
Ακούστε
bond-us 137 – ISBN:978-960-99627-5-9